Woźniak Sławomir

Sławomir Woźniak

Uczęszczał do Poznańskiej Szkoły Baletowej, do której zachęciły go starsze siostry, właściwie oceniając predyspozycje brata. Pierwsze kroki na scenie stawiał jako uczeń partnerując artystom Teatru Wielkiego w Poznaniu w Kopciuszku Sergiusza Prokofiewa. W pełni profesjonalnie debiutował w 1986 roku jako Książę także w Kopciuszku w choreografii Teresy Kujawy na scenie Opery Wrocławskiej, gdzie był zatrudniony jako solista w latach 1986-88. Od 1988 został solistą, a od 1989 pierwszym tancerzem Teatru Wielkiego w Łodzi. Pierwszą premierą na deskach tego teatru okazał się również Kopciuszek. W Łodzi kreował czołowe partie w repertuarze klasycznym oraz współczesnym. Między innymi popisową rolę Johna w Greku Zorbie w choreografii Lorki Massine’a, którą zdobył także niebywałe uznanie w Warszawie. Za tę rolę był nominowany przez magazyn „Danse” we Francji do tytułu „Rewelacja Roku 1992”.

Od 1991 związał się na stałe, najpierw jako pierwszy solista, a od 2000 jako pierwszy tancerz z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie. Kreował tu wszystkie czołowe role męskie. Występuje także gościnnie w wielu teatrach zarówno w Polsce, jak i za granicą. W roku 2000 ukończył Akademię Muzyczną w Warszawie, kierunek Pedagogika Baletu. Od pięciu lat pracuje z młodzieżą amerykańską w ramach cyklu letnich warsztatów baletowych, a od dwóch lat jest dyrektorem własnej szkoły baletowej w Phoenix w Arizonie, USA.

Jest laureatem III Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Nowym Jorku. Został też wyróżniony, przyznawanym przy okazji Międzynarodowego Dnia Tańca, Medalem im. Leona Wójcikowskiego. W 1991 Sławomirowi Woźniakowi przyznano Nagrodę Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w dziedzinie tańca. W dwa lata później zdobył Brązowy Medal na I Światowym Konkursie Baletowym w Nagoi (Japonia).

W 1998 zadebiutował jako choreograf baletem Tylko miłość do muzyki Albinoniego. W 2001 współpracował z Emilem Wesołowskim przy realizacji spektaklu teatralno-baletowego Święta wiosna. Jest autorem choreografii do spektakli tj. Adriana Lecouvreur Francesco Cilèi i Kandyd Leonarda Bernsteina w reżyserii Tomasza Koniny, zrealizowanych w Teatrze Wielkim w Łodzi oraz autorem choreografii i ruchu scenicznego do spektaklu Parady Jana Potockiego w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego w Teatrze Syrena w Warszawie. W 2005 stworzył choreografię do Komi*-Komedii, wystawianej jako trzecia część wieczoru baletowego Taniec według mężczyzn. W Teatrze Wielkim w Poznaniu stworzył ruch sceniczny do opery Wolny strzelec Carla Marii von Webera oraz choreografie do Pawia i dziewczyny Tadeusza Szeligowskiego oraz Dziadka do orzechów Piotra Czajkowskiego.

Powrót do góry