Historia Teatru Wielkiego jest nierozerwalnie związana z Moniuszką, odkąd w 1919 roku Halka zainaugurowała polską działalność opery w Poznaniu. Powołując do życia Festiwal Moniuszki wraz z otwarciem sceny po 25 miesięcznej modernizacji, chcemy kontynuować tę tradycję i pielęgnować twórczość bliskiego nam, jak i wielu widzom kompozytora. Jednak nie tylko o zachowanie ciągłości nam chodzi. Chcemy z Moniuszki wydobyć tę iskrę, która sprawiła, że jego twórczość spajała i dodawała otuchy w trudnych chwilach, jak i była okazją do celebrowania radości ze zwycięstwa i wolności. Pragniemy, aby stworzone przez niego dzieła, były przyczyną do dyskusji i mówiły coś o nas – nie tylko tych dawnych, zasłuchanych w dźwięk kuranta, ale też o tych, których głos jest bardziej lub mniej słyszalny obecnie. Kiedy w taki sposób spojrzymy na twórczość kompozytora i z pełnym zaufaniem oddamy ją w ręce osób podobnych mu duchem, otwartością i uważnością – artystów: kompozytorów, dyrygentów, reżyserek... I pozwolimy jej wybrzmieć, dzięki najwyższemu kunsztowi muzyków i śpiewaków (teraz dodatkowo oglądanych na scenie wyposażonej w najnowszą technologię), to Moniuszko na zawsze pozostanie inspirujący. Co więcej, jest drobna szansa, że ten raz w roku zejdzie z pomnika. A potem na niego wróci, bo tam jest jego miejsce. Kompozytora, uznanego człowieka, który dał nam pretekst do muzycznych spotkań. Ale nie jego twórczości, która musi pozostać żywa, bliska i inspirująca – przede wszystkim dla Ciebie, drogi Widzu, droga Widzko...

Szczegółowy harmonogram Festiwalu Moniuszki dostępny w kalendarium.