Scenograf i malarz, naczelny scenograf Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w latach 1966-2005. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1959) i Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie (1962). Debiutował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1959). W 1962 roku rozpoczął współpracę z warszawską sceną operową premierą Święta wiosny Strawińskiego. Zrealizował także scenografię do oper: Syn marnotrawny Debussy’ego i Judith Honeggera. W 1966 roku otrzymał nominację na stanowisko naczelnego scenografa Teatru Wielkiego w Warszawie. W tym czasie zaczęła się jego wielka międzynarodowa kariera i trwająca do dziś współpraca z czołowymi teatrami operowymi świata. Najbardziej znaczące realizacje zagraniczne artysty to Samson i Dalila Saint-Saënsa (Opera w Kolonii, 1968), opery Richarda Straussa Salome (Covent Garden, 1970) i Elektra (Opera Hamburska, 1973; Opera Paryska, 1974; Teatro São Cárlos, 1992), Gra w zabijanego Ionesco (Burgtheater, 1971), La Passione (Piccolo Teatro di Milano, 1972), De temporum fine comoedia Orffa (Festiwal w Salzburgu, 1973), Dafnis i Chloe Ravela (Bühnen der Stadt Bonn, 1987), Jeremiasz Ebena (Narodni Divadlo, 1998), Don Giovanni Mozarta (Theatre Municipal w Luksemburgu, 1998). Poza wieloma znakomitymi realizacjami na scenie Teatru Wielkiego oraz innych polskich teatrów operowych i dramatycznych był autorem scenografii w renomowanych teatrach świata: Amsterdamie, Ankarze, Atenach, Barcelonie (Teatro de Liceu), Berlinie, Bonn, Buenos Aires (Teatro Colón), Bunalo, Detroit, Dortmundzie, Essen, Genewie, Hamburgu, Kolonii, Lizbonie (Teatro São Cárlos), Londynie, Los Angeles, Madrycie, Mediolanie (Teatro Piccolo), Mexico City, Monachium, Moskwie, Nowym Jorku (Metropolitan Opera), Oslo, Paryżu, Pradze, San Francisco, Tel Awiwie (The New Israeli Opera), Turynie (Teatro Regio), Vancouverze, Wiedniu (Burgtheater) i Zurychu. Wśród jego teatralnych współtwórców znaleźli się dyrygenci: Carl Böhm, Herbert von Karajan, Zubin Mehta, Nello Santi i Georg Soiti; reżyserzy: August Everding, Giancario del Monaco i Jean Claude Riber; choreografowie: Peter van Dyck, Jurij Grigorowicz, Serge Lifar, John Neumeier i wielu innych twórców światowej sławy.

Jest laureatem wielu prestiżowych nagród i wyróżnień: m.in. II Nagrody na Biennale Sztuki w Paryżu (1961), Nagrody Państwowej I stopnia (1966), Złotych Medali na Triennale Scenografii w Nowym Sadzie (1966) i na Praskim Ouadriennale (1967), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1975). Uhonorowany został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998). Ważnym nurtem jego twórczości jest malarstwo sztalugowe, za które otrzymał wiele nagród w kraju i za granicą. Jest autorem tomu dzienników Locja i scenariusza filmowego Narcissimo, według dramatu własnego autorstwa.

W 2005 przeszedł na emeryturę, przestając pełnić funkcję naczelnego scenografa Teatru Wielkiego - Opery Narodowej.