…piękne poezje połączone z piękną muzyką zdolne są otworzyć sobie wstęp do ucha i serca najmniej muzycznego – pisał z przekonaniem Stanisław Moniuszko. Choć sam kompozytor gustował w pokaźniejszych dziełach przeznaczonych dla rozbudowanego składu orkiestry i licznego zespołu solistów, to częściej spod jego palców wychodziły skromniejsze utwory: pieśni napisane na głos solowy i fortepian. Ale to właśnie w tych muzycznych drobnostkach słychać kunszt autora Halki, którego potomni nie bez przyczyny nazwali „polskim Schubertem”.

Z przeszło 300 pieśni, które Moniuszko pieczołowicie zebrał, skomponował, zaaranżował i spisał, usłyszymy te najbardziej znane, jak Prząśniczka i te rzadziej goszczące w repertuarze. A obawiających się, że ich ucho jest „najmniej muzyczne”, musimy zapewnić, że mistrz Stanisław będzie na pewno uradowany z ich obecności, bo prawda jest taka, że w moniuszkowskich pieśniach czułe serce do muzyki ma pierwszeństwo nad wyczulonym uchem.