15 września 2020 roku zmarł Jan Krenz, wybitny dyrygent i kompozytor, legenda muzyki, jeden z artystów, którzy odbudowywali polskie życie muzyczne po II wojnie światowej. Szerokiej publiczności znany jako twórca muzyki filmowej. Po śmierci Grzegorza Fitleberga objął Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia (obecnie NOSPR), która pod jego batutą stała się jednym z najlepszych zespołów symfonicznych w kraju.

Z Poznaniem Jan Krenz był związany od 1947 roku. W latach 1947-1949 pełnił obowiązki dyrygenta w Filharmonii Poznańskiej, a po zakończeniu współpracy z zespołem często powracał jako dyrygent gościnny, prowadząc m.in. II Symfonię D-dur Ludwiga van Beethovena, III Symfonię F-dur Brahmsa czy dyrygując własnymi kompozycjami. W 1949 roku artysta debiutował jako dyrygent operowy przygotowując dla poznańskiego Teatru Wielkiego „Uprowadzenie z seraju” W.A. Mozarta (premiera: 19.02.1949). Recenzenci zgodnie podkreślali kunszt zaledwie 23-letniego dyrygenta. Jerzy Korab, dziennikarz „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”, pisał: „… dyrektor Górzyński zaprosił do prowadzenia „Uprowadzenia z seraju” młodego dyrygenta Filharmonii Poznańskiej Jana Krenza. Dzień premiery powinien pozostać w jego pamięci na zawsze, bowiem debiutem przed rampą operową zaskarbił sobie Jan Krenz nie tylko sympatię słuchaczy, ale przede wszystkim poważanie i uznanie wykonawców. Że dyrygował całością na pamięć – to już osobisty obyczaj. Krenz podszedł do wykonania niezwykle sumiennie i nie podarował nikomu ani jednej nutki. Równie pochlebnie o dyrygencie wyrażał się recenzent „Głosu Wielkopolskiego”: „Pierwszy jego występ w operze ma wszelkie cechy prawdziwego sukcesu. (…) Do szeregu młodych kapelmistrzów polskich o bardzo dobrej klasie przybył najmłodszy. Krenz prócz talentu posiada solidność i pasję pracy, co jest równie ważne jak pierwsze”.

Poznański epizod w życiu Artysty trwał dwa sezony. Po pożegnaniu z Poznaniem Jan Krenz zaczął koncertować za granicą, był asystentem Grzegorza Fitelberga i po nim przejął prowadzenie Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. Następnie podjął współpracę z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie do 1973 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego. Współpracował z najbardziej uznanymi zespołami orkiestrowymi w kraju i na świecie, m.in. z Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie, Orkiestrą Filharmonii w Petersburgu czy Detroit Symphony. Zasiadał w jury wielu prestiżowych konkursów, prowadził także działalność pedagogiczną. W swoim dorobku ma liczne nagrania płytowe, wyróżnione wieloma prestiżowymi nagrodami. W 2020 Artysta został jako pierwszy w historii poznańskiej Akademii Muzycznej uhonorowany tytułem doktora honoris causa. Otrzymał także nagrodę honorowego Koryfeusza Muzyki Polskiej (2011) oraz złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.