Historia Teatru
Teatr Wielki im.Stanisława Moniuszki w Poznaniu, szczycący się ponadstuletnią tradycją, od kilku sezonów zajmuje coraz ważniejszą pozycję nie tylko na polskiej, ale i europejskiej mapie operowej.Od czasów objęcia dyrekcji przez Renatę Borowską - Juszczyńską(2012) poznańska opera znacząco rozbudowała repertuar i stała się rozpoznawalną marką jako instytucja odważnie sięgająca po współczesne realizacje sceniczne oraz pełniąca rolę mecenasa względem młodych twórców.Dzięki aktywniej działalności w stowarzyszeniu Opera Europa, poznański teatr bierze udział w projekcie OperaVision, którego celem jest udostępnianie spektakli na platformie streamingowej. Recenzje i informacje o poznańskiej operze pojawiają się systematycznie w mediach w Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Francji, Danii i Niemczech. Teatr co roku wyróżniany jest wieloma nagrodami.Ostatnio został nominowany aż w trzech kategoriach do najbardziej prestiżowego w świecie teatru muzycznego wyróżnienia Opera Awards, zwanego operowym Oscarem, a premiera Moniuszkowskiej Parii (czerwiec 2019) została uznana za jedno z najważniejszych wydarzeń Roku Moniuszki.Ponadto sam spektakl i jego realizatorzy zdobyli aż pięć nominacji do Teatralnych Nagród Muzycznych im.Jana Kiepury.
Spektakle później
Repertuar opery poznańskiej w pierwszym dwudziestoleciu działalności obejmował utwory kompozytorów polskich oraz dziewiętnastowieczną klasykę opery włoskiej, francuskiej, niemieckiej - zrealizowano 12 prawykonań oper i baletów polskich, polskie prawykonanie baletu Harnasie Karola Szymanowskiego (9 kwietnia 1938), a także osiemnaście polskich prawykonań oper i operetek - Mozarta(Cosi fan tutte), R.Straussa(Ariadna na Naxos), Borodina(Kniaź Igor), Verdiego(Nieszpory sycylijskie), Pucciniego(Jaskółka), Glucka(Alcesta) i in. W starannie dobieranym zespole wykonawców i realizatorów znajdowały się nazwiska najwspanialszych artystów operowych - byli to m.in.: Karol Urbanowicz, Maria Janowska-Kopczyńska, Zygmunt Szpingier, Maksymilian Statkiewicz, Bolesław Fotygo-Folański, Mieczysław Rozmarynowicz, obok których stawali wyśmienici goście - Jan Kiepura, Toti dal Monte, Mario Battistini, Wanda Wermińska, Ada Sari, Ewa Bandrowska-Turska, Adam Didur, Stefan Belina-Skupniewski, czy Pietro Mascagni, który dyrygował swoją Rycerskością wieśniaczą(1925).
Po okupacyjnej przerwie, jesienią 1945 roku poznańska opera pod kierownictwem Zygmunta Wojciechowskiego jako pierwsza w kraju wznowiła działalność artystyczną.Inauguracyjną premierę operową Krakowiaków i Górali Karola Kurpińskiego (2 czerwca 1945) poprzedził cykl koncertów i recitali w zniszczonym w wyniku działań wojennych gmachu.Począwszy od pierwszego pełnego powojennego sezonu artystycznego dyrekcję Teatru powierzono ponownie zasłużonemu już dla poznańskiej sceny Zygmuntowi Latoszewskiemu.Wybitny artysta, obdarzony przy tym znakomitą intuicją w prowadzeniu teatru operowego, wzbogacił niebawem zespół solistów o kolejne wybitne głosy - m.in. Antoninę Kawecką, Stanisławę Zawadzką, Jerzego Sergiusza Adamczewskiego, Franciszka Arno czy Mariana Woźniczkę, a zrealizowany repertuar pozwolił teatrowi zdobyć renomę pierwszej sceny muzycznej kraju, wpisaną odtąd na trwałe w jej historię i tradycję.Pod dyrekcją Zygmunta Latoszewskiego zespół poznański pierwszy raz w historii występował poza własną siedzibą dając 35 przedstawień swojego powojennego repertuaru przed publicznością Warszawy (kilka transmitowanych przez radio).
Spektakle międzynarodowe
Zespół teatru z powodzeniem brał udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych, teatralnych i baletowych, wracając z tych podróży artystycznych z wieloma nagrodami i wyróżnieniami, uhonorowany m.in. Złotą różą Fundacji Świętego Jerzego w Wenecji czy specjalną nagrodą Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego w Salsomaggiore za kreowanie dzieł Verdiego.
Polska prapremiera opery Marcela Landowskiego Galina, zrealizowana w Teatrze Wielkim w Poznaniu 30 maja 1999 r. zyskała tak wielkie i powszechne uznanie, że spektakl ów zaproszono jako jedyną prezentację polskiego teatru operowego na Światową Wystawę EXPO 2000 w Hanowerze.
Wraz z objęciem dyrekcji teatru przez Michała Znanieckiego z dniem 1 lipca 2009 roku, dla Teatru Wielkiego nastał czas nowych wyzwań artystycznych, wpisanych w liczne koprodukcje ze światowymi scenami operowymi. Sezon 2009/2010 otworzył spektakl <em>Ernani</em> G. Verdiego, realizowany wraz z Israeli Opera w Tel Awiwie oraz ABAO-OLBE w Bilbao.