instalacja operowa
W spektaklu wykorzystano fragmenty opery G. Bizeta „Carmen” w opracowaniu Daniela Jamesa, kompozycję Teoniki Rożynek „the end – drugi finał carmen ” na orkiestrę, taśmę i głosy oraz „intermezzi 1-6”, a także cytaty z książki „Wiek męski” Michela Leirisa w tłumaczeniu Jana i Teresy Błońskich (Gdańsk 2016), cytat z eseju „Wiek męski Michela Leirisa” Susan Sontag w tłumaczeniu Małgorzaty Pasickiej (Kraków 2017).
tłumaczenie libretta z języka francuskiego: Krzysztof Cicheński
Aula Artis - Kutrzeby 10, 61-719 Poznań
…ocalić by mnie mogła tylko jakaś żarliwość, ale temu światu, niestety, brakowało czegokolwiek, dla czego gotów byłbym umrzeć… pisał Michel Leiris w "Wieku męskim", zawiedziony, że dorosłe życie w niczym nie przypomina tego, jakie wiodą postaci największych, klasycznych oper. „Carmen. Toujours la mort” to spektakl-instalacja, w którym główna bohaterka, wychodząc z podobnego przeświadczenia, przeistacza się w najsłynniejszą, ikoniczną kobietę kultury europejskiej. Jej metamorfoza jest aktem niemalże rytualnym, performansem przywracającym życiu godność, a umieraniu zadowalający sens. W obliczu śmierci, którą zapowiadają nie tylko karty, ale być może także nieuleczalna choroba, złe samopoczucie, niepokojące osłabienie czy lęk i depresja lub po prostu codzienność, z każdą chwilą zabierająca część życia, wejście w rolę Carmen może stanowić ocalającą żarliwość lub choćby kojącą iluzję.
Uprzejmie informujemy, że w czasie spektakli "Carmen. Toujours la mort" z miejsc na balkonie nie są w pełni widoczne polskie napisy.
Spektakl jest współorganizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Dyrygent-rezydent”, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Dyrekcja Teatru zastrzega możliwość zmian w repertuarze, obsadach, terminach i formie wydarzenia.
